دشنه برداشته ام برسرخویش

 

دشنه برداشته ام برسرخویش

 

               می فشارم در مُشت

                    باید این " من " را کُشت

 

هرزه گرد نامرد

            هر کجا خواست مرا رسوا برد

 

از لب هر عسلی شیرین خورد

پای هربت شده ای رنگین مُرد

 

همه جا زنگیِ بد مستِ خراب

                         در تکاپوی سراب 

 

هیچ اندیشه نکرد

 

        مرد را مردی چیست

      نظم میدان به فداکاری کیست 

 

و ندانست تعادل یعنی

       جمعِ مجبورتقابل ، صفراست …

درنهایت اما

 

        تلخ شد شیرینی          

             رفت هررنگینی …

 

مشت "من" وا شد ، پوچ

             دشنه وامانده وُ لوچ …

 

به چه ترتیب بکوبم به سرش ؟

                    که نماند خبرش !!!

 

محمد محسن خادم پور 



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:



تاريخ : جمعه 11 دی 1394برچسب:محمد محسن خادم پور, | 15:46 | نويسنده : آریا |